ترکت میکنم ، تا هر سه راحت شویم !
من ، تو و رقیبم !
من از قید تو ، او از قید من و تو از قید خیانت . . .

.

بی وفایی کن وفایت می کنند / با وفا باشی خیانت می کنند
مهربانی گرچه آیینه ی خوشیست / مهربان باشی رهایت می کنند

.

“ دوستت دارم “ را برای هر دویمان فرستادی !
هم من ، هم او ، خیانت میکردی یا عدالت ؟

.

خیانت واژه ی تلخی ست ، حقیقتی زهرآگین ، فرود دشنه، پی در پی ، بر پیکره ی دوستت دارمها . . .
هرگز تبرئه ای نیست برای آنکه را که چنین به کشتن قلب آهنگین عشق برخاست و دلی را که پژمرد . . .

.

اگر کسی یکبار به تو خیانت کرد این اشتباه از اوست
اگر کسی دوبار به تو خیانت کرد این اشتباه از توست !
( شکسپیر )

.

برای خیانت ، هزار راه هست ، اما هیچ کدام به اندازه تظاهر به دوست داشتن کثیف نیست !

دانه هایی از عشق کاشتم

و خوشه هایی از غم برداشتم

خیانت

تکرار

و رویش نفرت. ...

هرچه ها میکنم
گرم نمیشود خاطرم
بوی تعفن خیانت از دهانم میآید
هــــــــــا....
خاطر من و
خیال تو و
خیل خیانت ...

.

همیشه تاریکی کریه نیست !
آبروی نور را برده این خیانت روشن.

.

خیانت تنها این نیست که شب را با دیگری بگذرانی ، خیانت می تواند دروغ دوست داشتن باشد ، خیانت تنها این نیست که دستت را در خفا در دست دیگری بگذاری ، خیانت می تواند جاری کردن اشک بر دیدگان معصومی باشد . (شکسپیر)

.

ای نارفیق.. به کدامین گناه ناکرده.. تازیانه می زنی بر اعتمادم
زیر پایم را زود خالی کردی . سلام پر مهرت را باور کنم.یا پاشیدن زهر خیانتت را

.

نمی بخشمت به خاطر تمام خنده هایی که از صورتم گرفتی ، به خاطر تمام غم هایی که بر صورتم نشاندی ، نمی بخشمت به خاطر دلی که برایم شکستی ، به خاطر احساسی که برایم پر پر کردی ، نمی بخشمت به خاطر زخمی که با خیانت بر وجودم تا ابد نشاندی ،

.

چه قدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار خیانتش
همه وجودت له شده ....

.

حیران شده ی گریه ی پنهانی خویشم
آرامشی از لحظه ی طوفانی خویشم
پنهان شدی و فکر خیانت به سرم زد
شرمنده ی این حالت شیطانی خویشم .

اگر یار مرا دیدی به خلوت بگو ای بی وفای بی مروت

غمم دادی و غمخوارم نکردی سروکارت به فردای قیامت.

.

من همیشه تشنه ما بودم و تو همیشه از من سیر بودی…

.

بیخودی به خودت زحمت نده!

این بذرهای تنفر که در دلم می کاری

هرگز جوانه نخواهد زد…

.

شکستنی رفع بلاست..اما…باور نمیکند دلم

.

در عجبم چطور هنوز ستون فقراتت سالم است

پوقتی با این انهدام سخت از چشمانم افتادی !

.

می بوسم می گذارم کنار ، تمام ِ چیز هایی که ندارم را ،دست هایت را ، شانه هایت را ، عاشقی ات را ،

همه را

.

مگر با باد نسبتی داری؟… چقدر شیبه تو یک لحظه آمد مرا پیچاند و رفت

.

دیگر نکنم ز روی نادانی قربانی عشق او غرورم را

شاید که چو بگذرم از او یابم آن گم شده شادی و سرورم را

.

دلم صاف نمی شود با تــو حالا تو هــی به مهـربانی ام دخیل ببند

.

چگونه در این چشم های زیبا

جا داده ای

این همه دروغ را؟!

.

پشت پا خوردم ز هر کَس که گفت یار منه

چون که دیدم روز و شب در پی آزار منه

هرکه دستی از محبت حلقه کرد بر گردنم

دیدم این دست محبت ، حلقه دار منه . . .

.

از چشم هیچ کسی نمی شود خواند که دوستتان دارد یا نه …. !

بس که برای نفر قبلی گریه کرده ، حالت چشمانش عوض شده